Powstaje ołtarz do naszego kościoła parafialnego.
Ostatnia aktualizacja: 24.03.2016 r.
4,5 metra wysokości i 4 metry szerokości będzie mieć ołtarz w kościele Parafii pw. św. Rafała Kalinowskiego na Klinach. Będzie się składać z rzeźby przedstawiającej 3 postacie: Jezusa Chrystusa, Matkę Bożą i patrona naszej parafii – św. Rafała Kalinowskiego oraz z 7 ikon przedstawiających wydarzenia biblijne. Projekt ołtarza i rzeźbę wykonała mieszkanka os. Pod Fortem, Pani Justyna Stankowicz-Warchoł. Także ikony będą jej autorstwa. Ołtarz będzie zamontowany w maju, przed I Komunią Świętą naszych dzieci i przed konsekracją kościoła.
Budowa kościoła przy ul. Bpa Albina Małysiaka 1 trwała 6 lat (2008 – 2013). Dzięki ofiarności parafian, zarówno finansowej jak i włożonej pracy, postępowała bardzo sprawnie. Teraz pozostały do wykonania już tylko ostatnie elementy wyposażenia wnętrza. Oprócz ołtarza, zaplanowane jest jeszcze uzupełnienie wystroju obrazami i dwoma witrażami.
Obecny rok, ogłoszony przez papieża Franciszka Rokiem Miłosierdzia, obfituje w wydarzenia religijne. W najbliższych 3 miesiącach czeka nas Wielkanoc, I Komunia Święta, konsekracja naszego kościoła, parafialna pielgrzymka z okazji 1050 rocznicy chrztu Polski i Boże Ciało. W lipcu odbędzie się kolejne w tym roku wielkie wydarzenie: Światowe Dni Młodzieży Kraków 2016. Tym bardziej cieszy, że kościół zostanie już wkrótce uzupełniony ołtarzem – swoim najistotniejszym elementem.
Głównym elementem ołtarza będzie rzeźba. Bardzo ciekawym rozwiązaniem jest przedstawienie Jezusa Chrystusa w geście, który nawiązuje zarówno do tajemnicy Bożego Narodzenia, Ukrzyżowania, Zmartwychwstania, Wniebowstąpienia, jak i do Paruzji – ponownego zstąpienia Jezusa na Ziemię. Poniżej znajdują się dwie postacie: Matka Boża i św. Rafał Kalinowski – bohaterski patriota, powstaniec styczniowy zesłany przez carat na Sybir, karmelita bosy. Maryja delikatnym gestem dotyka stopy Syna jak matka swoje nowonarodzone niemowlę, ale równocześnie jako Ta, która stała pod Krzyżem opłakując swego Syna. Po drugiej stronie, nieco niżej, św. Rafał w geście adoracji dotyka czołem drugiej stopy Jezusa. Cała kompozycja połączona jest szatą, która z ogołoconego ciała Chrystusa spływa i otula obydwie postacie, symbolizując Bożą miłość i opiekę nad ludźmi. Św. Rafał trzyma w dłoni fragment tej szaty, który przechodzi w szkaplerz karmelitański.
Nad rzeźbą i po obu jej bokach będą znajdować się ikony (1 u góry i po 3 po obu bokach rzeźby). Ikony umieszczone na skrzydłach tryptyku (po bokach rzeźby) będą przedstawiać kolejne etapy historii zbawienia (Zwiastowanie Najświętszej Marii Pannie, Narodzenie Jezusa, Ukrzyżowanie, Zmartwychwstanie, Wniebowstąpienie i Zesłanie Ducha Świętego). Całość kompozycji zwieńczy (nad rzeźbą) ikona trzech aniołów w gościnie u Abrahama. Scena ta przez ojców Kościoła interpretowana jest jako objawienie się Trójcy Świętej. Ma uzmysławiać, że w tajemnicę zbawienia
zaangażowane są wszystkie osoby Trójcy Świętej.
Dolna część ołtarza zostanie wykonana z jasnego marmuru, a szafa ołtarzowa (utrzymująca ikony) z drewna lipowego. Rzeźba została odlana ze stiuku i pokryta woskiem, natomiast ikony są malowane tradycyjną metodą, stosowaną od starożytności. Polega ona na wielokrotnym pokrywaniu obrazu półprzezroczystymi warstwami farb, wykonanych
z naturalnych pigmentów, utartych z żółtkiem jaja oraz winem lub octem. Malowidła będą pokryte płatkami 23-karatowego złota.
Autorką projektu ołtarza i rzeźby jest Justyna Stankowicz-Warchoł (namaluje także ikony), a współwykonawcą rzeźby – Małgorzata Zabierowska-Pilch. Obie artystki są absolwentkami Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Co ciekawe, Pani Stankowicz-Warchoł mieszka w naszej parafii – na os. Pod Fortem. Wizję i sens tworzonego przez siebie ołtarza, Pani Justyna tłumaczy następująco:
„Ołtarz jest inspirowany bryłą kościoła, która nawiązuje do architektury świątyń z przełomu okresu romańskiego i gotyku. Będzie to tryptyk, który roboczo nazwaliśmy ołtarzem Baranka Paschalnego.
Chciałam w maksymalnie zrozumiałym i czytelnym symbolu opowiedzieć o tajemnicach, które będą celebrowane w tym miejscu. Tym symbolem jest „szata zbawienia”. Zarówno w kulturze żydowskiej, jak i chrześcijańskiej, szata określa tożsamość osoby (płaszcz proroka, szata królewska – „bo mnie przyodział w szaty zbawienia, okrył mnie płaszczem sprawiedliwości” Iz 61,10). Wedle niektórych koncepcji, szata w średniowiecznej sztuce sakralnej oznaczała łono Boga, który nieustannie rodzi cały wszechświat.”
To bardzo miłe, że tak wielkie dzieło, cieszące wielu z nas, będzie owocem twórczości naszej sąsiadki. Pani Justyno – czekamy na końcowy efekt Pani pracy!
